شما را سفارش مي كنم به اينكه نمازهايتان را در بهترين و با فضيلت ترين اوقات آنها به جا بياوريد و آن نمازها با نوافل، 51 ركعت است؛ پس اگر نتوانستيد، 44 ركعت بخوانيد و اگر مشغله هاي دنيوي نگذاشت آنها را به جا آوريد، حداقل نماز توابين را بخوانيد [نماز اهل انابه و توبه هشت ركعت هنگام زوال است].
مرحوم علامه طباطبايي و آيت الله بهجت از ايشان نقل مي كنند كه مي فرمودند: اگر كسي نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عاليه نرسد مرا لعن كند.
مرحوم آقاي سيد هاشم رضوي هندي مي فرمايند: روزي يكي را به محضر آقاي قاضي آوردند كه مثلا آقا دستش را بگيرد و راهنمايي اش كند. مرحوم آقاي قاضي فرموده بودند: به اين آقا بگوييد كه نماز را در اول وقت بخواند.بعد معلوم شد كه آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخير مي انداخته است.
اما وصيت هاي ديگر، عمده آنها نماز است. مي فرمودند نماز را بازاري نكنيد اول وقت به جا بياوريد با خضوع و خشوع. اگر نماز را تحفظ كرديد همه چيزتان محفوظ ميماند و تسبيح صديقه كبري سلام الله عليها كه از ذكر كبير به شمار مي آيد و آيت الكرسي در تعقيب نماز ترك نشود.
دعا در قنوت نماز
آقاي قاضي به شاگردان خود دستور مي دادند اين دعا را در قنوت نماز هايشان بخوانند:
آيت الله نجابت مي فرمودند: آيت الله ميرزا علي قاضي به مرحوم آيت الله شيخ علي محمد بروجردي (از شاگردان برجسته آقاي قاضي) فرموده بودند كه: هيچ گاه از قرآن جدا مشو و ايشان تا آخر عمر بر اين سفارش آقاي قاضي وفادار و پايبند بود. هر وقت از كارهاي ضروري و روزمره فارغ مي شد، قرآن مي خواند و با قرآن بود.
آقاي سيد محمد حسن قاضي مي فرمايند: چند سفارش ايشان عبارت است از: اول روخواني قرآن. مي فرمودند قرآن را خوب و صحيح بخوانيد. توصيه ديگر ايشان راجع به دوره تاريخ اسلام بود. مي فرمودند يك دوره تاريخ اسلام را از ولادت حضرت پيغمبر(ص) تا 255 ه.ق يا 260 ه.ق بخوانيد. و بعد از عمل به اين ها مي فرمودند برو نمازشب بخوان!
آيت الله قاضي در نامه اي به آيت الله طباطبايي مي فرمودند: دستورالعمل، قرآن كريم است؛ فيه دواء كل دواء و شفاء كل عله و دوا كل غله علماً و عملاً و حالاً. آن قره العيون مخلصين را هميشه جلوي چشم داشته باشيد و با آن هادي طريق مقيم و صراط مستقيم سير نماييد و از جمله سيرهاي شريف آن قرائت است به حسن صورت و آداب ديگر، خصوص در بطون ليالي...
و نيز:بر شما باد به قرائت قرآن كريم در شب با صداي زيبا و غم انگيز، پس آن نوشيدني و شراب مؤمنان است. تلاوت قرآن كمتر از يك جزء نباشد.
نماز شب
اما نماز شب پس هيچ چاره و گريزي براي مؤمنين از آن نيست، و تعجب از كسي است كه مي خواهد به كمال دست يابد و در حالي كه براي نماز شب قيام نمي كند و ما نشنيديم كه احدي بتواند به آن مقامات دست يابد مگر به وسيله نماز شب.
علامه طباطبايي مي فرمودند: چون در نجف اشرف براي تحصيل مشرف شدم، از نقطه نظر قرابت و خويشاوندي گاه گاهي به محضر مرحوم قاضي شرفياب مي شدم تا يك روز در مدرسه اي ايستاده بودم كه مرحوم قاضي از آن جا عبور مي كردند. چون به من رسيدند، دست خود را روي شانه من گذاردند و گفتند: اي فرزند! دنيا مي خواهي نماز شب بخوان، آخرت مي خواهي نماز شب بخوان!
حاج سيد هاشم حداد مي فرمودند: مرحوم آقا خودش اين طور بود و به ما هم اين طور دستور داده بود كه در ميان شب وقتي براي نماز شب برمي خيزيد، چيز مختصري تناول كنيد، مثلاً چاي يا دوغ يا يك خوشه انگور يا چيز مختصر ديگري كه بدن شما از كسالت بيرون آيد و نشاط براي عبادت داشته باشيد.
توسل به ائمه أطهار(ع)
آيت الله سيد علي آقا قاضي در يكي از نامه هايش چنين مرقوم فرمودند: .... و تمام طرق .... توسل به ائمه أطهار(ع) و توجه تام به مبدأ است. چونكه صد آمد، نود هم پيش ما است. با دراويش و طريق آنها كاري نداريم. طريقه، طريقه علما و فقها است، با صدق و صفا.
توسل به حضرت سيدالشهدا(ع)
محال است انساني به جز از راه سيدالشهدا عليه السلام به مقام توحيد برسد.سريان فيوضات و خيرات از مسير حضرت سيدالشهدا عليه السلام است و پيشكار اين فضيلت هم حضرت قمر بني هاشم ابالفضل العباس عليه السلام است.
دعا براي فرج امام زمان(ع)
از آن چيزها كه بسيار لازم و با اهميت است دعا براي فرج حضرت حجت صلوات الله عليه در قنوت نماز وتر است بلكه در هر روز و در همه دعاها.
دل هيچ كس را نرنجانيد!
ديگر آن كه، گر چه اين حرفها آهن سرد كوبيدن است، ولي بنده لازم است بگويم اطاعت والدين، حسن خلق، ملازمت صدق، موافقت ظاهر با باطن و ترك خدعه و حيله و تقدم در سلام و نيكويي كردن با هر برّ و فاجر، مگر در جايي كه خدا نهي كرده. الله الله الله كه دل هيچ كس را نرنجانيد!
تا تواني دلي بدست آور دل شكستن هنر نمي باشد
رفع ناراحتي هاي روحي
آن مرحوم در هنگام اضطراب و ناراحتي هاي روحي، خواندن اين كلمات را سفارش مي كردند:
آيت الله نجابت نقل مي كند: وقتي كه بنده مشرف شدم خدمت ايشان فرمودند: هر حقي كه هر كس بر گردن تو دارد بايد ادا كني. خدمت ايشان عرض كردم: مدتي قبل در بين شاگردهايم كه نزد بنده درس طلبگي مي خواندند، يكي خوب درس نمي خواند. بنده ايشان را تنبيه كردم. اذن از وليّ او هم داشتم در تربيت. در ضمن اين جا هم نيست كه از او طلب رضايت كنم. مي فرمودند: هيچ راهي نداري، بايد پيدايش كني. گفتم آدرس ندارم، گفتند بايد پيدا كني.
آقاي قاضي فرمودند: هر حقي كه برگردنت باشد تا ادا نكني باب روحانيت، باب قرب، باب معرفت باز شدني نيست. يعني اين ها همه مال حضرت احديت است. و حضرت احديت رضايت خود را در راضي شدن مردم قرار داده است.
اوراد و اذكار معمول
بر شما باد به التزام به وردهاي معمول كه در دسترس هر يك از شماست؛ و سجده معهوده ( ذكر يونسيه ) از 500 مرتبه تا هزار بار.
زيارت مشهد اعظم براي كسي كه مجاور آنجاست در هر روز، و رفتن به مساجد معظمه در حد امكان و همين طور ساير مساجد، همانا مؤمن در مسجد مانند ماهي در آب است!
زيارت برادران مومن
زياد به زيارت و ديدار برادران نيك سيرت برويد، چرا كه آنها برادران شما در پيمودن راه و رفيق در مشكلات هستند.
رفع گرفتاري
علامه لاهيجاني انصاري روزي از ايشان پرسيدند كه در مواقع اضطرار و گرفتاري چه در امور دنيوي و يا در امور اخروي و بن بست كارها به چه ذكري مشغول شويم تا گشايش يابد؟ در جواب فرمودند: پس از 5 بار صلوات و قرائت آية الكرسي در دل خود بدون آوردن به زبان بسيار بگو:
آيت الله سيد محمد حسين حسيني تهراني در كتاب روح مجرد مي فرمايند: آقاي قاضي براي گذشتن از نفس اماره و خواهش هاي مادي و طبعي و شهوي و غضبي كه غالباً از كينه و حرص و شهوت و غضب و زياده روي در تلذذات بر مي خيزد، روايت عنوان بصري را دستور مي دادند به شاگردان و تلامذه و مريدان سير و سلوك إلي الله، تا آن را بنويسند و بدان عمل كنند. يعني يك دستور اساسي و مهم، عمل طبق مضمون اين روايت بود. و علاوه بر اين مي فرموده اند بايد آن را در جيب خود داشته باشند و هفته اي يكي، دو بار آن را مطالعه نمايند.
دعاي كميل و زيارت جامعه
آقاي سيد محمد حسن قاضي مي فرمايند: ايشان خصوصاً سفارش مي كردند كه دعاي كميل را در شب هاي جمعه بخوانيد و خواندن زيارت جامعه (در اواخر مفاتيح الجنان مذكور است) را در روزهاي جمعه تأكيد داشتند.
حضور قلب
حجت الاسلام آقاي دكتر مرتضي تهراني مي فرمايند: آيت الله قاضي در پاسخ شخصي كه از ايشان تقاضاي سفارش كرد، فرمودند:
قلم و كاغذ از جيبت درآور و بنويس:
يعني همه جا با همه كس در همه جا مي دار نهفته چشم دل جانب يار
برادران عزيزم! خداوند متعال شما را براي طاعتش موفق نمايد هشيار باشيد كه به ماههاي حرام وارد شده ايم، پس چه بزرگ است و تمام نعمتهاي باري تعالي بر ما؛ پس قبل از هر چيز بر ما واجب و لازم است كه توبه نمائيم با شرائط لازم و نمازهاي ويژه، سپس از گناهان كبيره و صغيره به قدر توان دوري نماييم.
پس شب جمعه يا روز شنبه نماز توبه بخوانيد شب جمعه يا روز آن سپس روز يكشنبه از روز دوم ماه اعاده كنيد آن را. سپس ملازم باشيد به مراقبه صغري و كبري و محاسبه و معاقبه نفس به آنچه كه شايسته و لازم است. [منظور از مراقبه صغري، محاسبه نفس است از جهت صدور گناه و خطا حتي ترك مستحبات و ارتكاب مكروهات و مراقبه كبري، دوام ذكر و توجه و عدم غفلت در حد امكان]. پس همانا در آن يادآوري براي كسي است كه اراده دارد متذكر شود يا از خدا بترسد. سپس به دلهايتان توجه نمائيد و مرضهايي كه در اثر گناه است مداوا كنيد و به وسيله استغفار، عيبهاي بزرگ تان را كوچك و كم نمائيد.
مرحوم قاضي به همه سفارش مي كردند اين ذكر را قرائت كنند:
مرحوم قاضي قرائت دعاي زير ( شيخ كفعمي در كتاب «بلدالامين» از حضرت زين العابدين (عليه‌السلام) دعايي نقل كرده و فرموده: اين دعا را مقاتل بن سليمان از آن حضرت روايت كرده و گفته: هركه اين دعا را «صد مرتبه» بخواند و دعايش اجابت نشود پس مقاتل را لعنت كند ) را به مدت چهل شب، هر شب يك تا صد بار براي برآورده شدن حاجت سالكان درگاه الهي مفيد مي دانستند:
حاج سيد عبدالكريم كشميري(ره) مي فرمايد: روزي با آقا سيد مهدي قاضي، فرزند استادم آقا ميرزا علي قاضي (ره) در مسجد هندي نشسته بوديم. ايشان گفت: شما كه در برخي امور ماهر و متبحر هستيد بگوييد پدرم به من چه وصيتي كرده است؟ من بلافاصله به پشت بام مسجد رفتم و تأملي كرده، ذكري بر زبان راندم. به دلم الهام شد آقاي قاضي به وي دو نصيحت كرده است: اول اين كه هر روز خودت را بر اميرالمؤمنين عليه السلام عرضه كن و ديگر اين كه اگر فقر و فاقه به تو فشار آورد به قصد كمك مالي، به منازل و بيوت مراجع نرو.
دعاي «يا من احتجب...»
آقاي سيد هاشم حداد در موقع خوابيدن دعاي اللهم يا من إحتجب بشعاع نوره... را قرائت مي كردند و چه بسا مي شد كه در قنوت نماز مي خواندند. و چون از بعضي از شاگردان ديگر مرحوم قاضي شنيده شده است، معلوم مي شود اصلش از مرحوم قاضي بوده است.
اين دعا با مختصر اختلافي در لفظ، در مهج الدعوات ص 108 مرحوم سيد بن طاووس موجود است كه آن را از محمد ابن حنيفه از رسول خدا (ص) روايت نموده است و براي آن آثار و خواص عجيبي را نقل كرده است.
اللهم انّي اسْئَلُكَ يا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعاعِ نُورِهِ عَنْ نَواظِرِ خَلْقِهِ يا مَنْ تَسَرْبَلَ بِالْجَلالِ وَ الْكِبْرِياءِ وَاشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ في قُدْسِهِ يا مَنْ تَعالي بِالْجَلالِ وَ الْكِبْرِياءِ في تَفَرُّدِ مَجْدِهِ يا مَنِ انْقادَتِ الْاُمُورُ بِاَزِمَّتِها طَوعاً لِاَمْرِهِ يا مَنْ قامَتِ السَّماواتُ وَ الْاَرَضُونَ مُجيباتٌ لِدَعْوَتِهِ يا مَنْ زَيَّنَ السَّماءَ بِالنُّجُومِ الطّالِعَهِ وَ جَعَلَها هادِيَهً لِخَلْقِهِ يا مَنْ اَنارَ الْقَمَرَ الْمُنيرَ في سَوادِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ يا مَنْ اَنارَ الشَّمْسَ الْمُنيرَهِ وَ جَعَلَها مَعاشا لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَها مُفَرِّقَهً بَيْنَ اللَّيْلِ وَ النَّهار لِعَظَمَتِهِ يا مَنْ اسْتَوجَبَ الشُّكْرَ بِنَشْرِ سَحائِبِ نِعَمِهِ
خدايا از تو مي‌خواهم. اي كسي كه به پرتو نورت از ديدگان خلق پنهاني. اي كسي كه لباس جلال و بزرگي پوشيده‌اي و در عين پاكي و قدس به قدرت نمايي مشهور شده اي. اي كسي كه به بزرگي و كبريائي برتري داري و به مجد و عظمت تنهايي اي كسي كه همه امور با رغبت تحت امرت منقاد هستند. اي كسي كه آسمانها و زمين براي اجابت دعوت تو بر پايند. اي كسي كه آسمان را با ستارگان درخشان آراسته آنان را راهنماي خلق قرار دادي. اي كسي كه ماه تابان را در سياهي شب تار به لطفت روشن كردي. اي كسي كه خورشيد را به بزرگيت جداكننده بين روز و شب قرار دادي و معاش خلق را در آن نهادي. اي خدايي كه به واسطه پراكنده كردن ابر نعمتهايت سزاوار شكر شدي.
اسْئَلُكَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَي الرَّحْمَهِ مِنْ كِتابِكَ وَ بِكُلِّ اِسْمٍ لَكَ هُوَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ اَوِ اسْتَاثَرْتَ بِهِ في عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِكُلِّ اِسْم هُوَ لَكَ اَنْزَلْتَهُ في كِتابِكَ اَوْ اَثْبَتَّهُ في قُلُوب الصّافّين الْحافين حَوْلَ عَرْشِكَ فَتَراجَعَتِ الْقُلُوبُ اِليَ الصُّدُور عَن الْبَيانِ بِاِخْلاص الْوَحْدانِيَّهِ وَ تَحَقُّقِ الْفَردانِيَّهِ مُقِرَّهً لَكَ بِالْعُبُودِيَّهِ وَ اِنَّكَ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَ اَسْئَلُكَ بِالاَسْماءِ الَّتي تَجَلَّيْتَ بِها لِلْكَليمِ عَلَي الْجَبَلِ الْعَظيمِ فَلَمّا بَدا شُعاعَ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهاءِ الْعَظَمَهِ خَرَّتِ الْجِبالُ مُتَدَكْدِكَهً لِعَظَمَتِكَ وَجَلالِكَ وَ هَيْبَتِكَ وَ خَوفًا مِنْ سَطْوَتِكَ راهِبَهً مِنْكَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
از تو مي‌خواهم به جايگاه عزت تو از عرشت و نهايت رحمت از كتابت و به هر اسمي كه بدان اسم خود را ناميدي و آن را به خود مخصوص گردانيدي و در علم غيب نزد خودت مستتر كردي و به هر اسمي كه براي توست كه آن را در كتاب خود فرو فرستادي و به اسمي كه بجا گذاشتي در قلوب آناني كه به دور عرش تو صف كشيده‌اند و به حول آن حلقه زده‌اند پس آن دلها (ي حامل اسماء ) از بيان آن منصرف به درون سينه‌ها برگشته‌اند به جهت اخلاص در يكتاپرستي و به جهت تحقق وحدانيت تو. درحالي كه به بندگي تو اقرار دارند و گويند تو خدايي؛ تو خداي؛ تو خدايي؛ و غير تو خدايي نيست. و غير تو خدايي نيست. و غير تو خدايي نيست. از تو مي خواهم به نامهايي كه به آنها جلوه كردي براي حضرت موسي كليمت بر كوه بزرگ (طور )، پس آنگاه كه اشعه نور پنهان شده تو آشكار شد به خاطر زيبايي حاصل از بزرگي، كوه فرو ريخت و به خاطر بزرگي و جلال و هيبت تو منهدم شد. در حالي كه از ترس از بزرگيت و خوف از قهر و غلبه تو اين حالت به آنها دست داد. پس خدايي غير از تو نيست. پس خدايي غير از تو نيست. پس خدايي غير از تو نيست.
وَ اَسْئَلُكَ بِالاسْمِ الَّذي فَتَقْتَ بِهِ رَتْقُ عَظيمِ جُفُونِ عُيُونِ النّاظِرينَ الّذي بِهِ تَدْبيرُ حِكْمَتِكَ وَ شَواهِدُ حُجَجِ اَنْبِيائِكَ يَعْرِفُونَكَ بِفِطَنِ الْقُلُوب وَ اَنْتَ في غَوامِضِ مَسِرّاتِ سَرائِرِ الْغُيُوبِ اَسْئَلُكَ بِعِزَّهِ ذلِكَ الاسْمِ اَنْ تُصَلِّيَ علي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَصْرِفَ عَنّي وَ عَنْ اَهْلِ حُزانَتي وَ جَميع الْمُومِنين وَ الْمُومِناتِ جَميع الافاتِ وَ الْعاهاتِ وَ الاعْراضِ وَ الامْراضِ وَ الْخَطايا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ وَ الْكُفْرِ وَ الشِّقاقِ وَ النِّفاقِ وَ الضَّلالَهِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الْغَضَبِ وَ الْعُسْر وَ الضيقِ وَ فَسادِ وَالضَّميرِ وَ حُلُولِ النِّقْمَهِ وَ شِماتَهِ الاْعَداءِ وَغَلَبَهِ الرِّجالِ انَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ لَطيفٌ لِما تَشاءُ وَ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمين و لا حَولَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظيم
از تو مي‌خواهم به نامي كه گستردي ديدگان بسته ناظرين را تا تدبير حكمت و شواهد و دلائل و حجتهاي انبياء تو را ببينند و آنان به زيركي دلها تو را مي‌شناسند در حالي كه تو در نهان‌هاي پوشيده غيب هستي. تو را مي‌خوانم به عزت اين اسماء كه بر محمد و آل محمد درود فرستي و از من و وابستگانم و همه مومنين و مومنات، همه آفات و بدي ها و زشتي ها و امراض و خطاها و گناهان و شك و شرك و كفر و دوئيت و نفاق و گمراهي و ناداني و دشمن داشتن كسي و غضب و سختي و تنگي و بدي نيت و آمدن عقوبت و شماتت دشمنان و حاكميت انسانهاي بي مروت را دور كني. چه آنكه تو دعايم را مي شنوي و نسبت به هر آنكه بخواهي پر لطف و مهرباني. و درود خدا بر محمد و آل او باد. اي مهربانترين مهربانان و حول و قوه‌اي جز به تو نيست اي خداي بزرگ بلند مرتبه.
تقويت حافظه
آن مرحوم براي تقويت حافظه، خواندن آيت الكرسي و معوذتين (دو سوره مباركه ناس و فلق) را سفارش مي فرمودند.
مدد از روح بزرگان
آقاي قاضي(ره) به همه توصيه مي كردند كه: اگر قبري از امام زادگان يا علما و بزرگان در اطرافتان يا شهرتان است حتماً برويد.
عمل به دانسته ها
برو آنچه از نيكي كه مي داني درست عمل كن؛ در نهايت دقت و سعي، بدان كه تو عارف خواهي بود.
كليد سعادت دنيا و آخرت
سيد علي آقا قاضي در يكي ديگر از نامه هايش چنين مي نگارد: بسم الله الرحمن الرحيم، بعد حمدالله جل شأنه و الصلاة والسلام علي رسوله و آله؛ حضرت آقا! تمام اين خرابي ها كه از جمله است وسواس و عدم طمأنينه، از غفلت است؛ و غفلت كمتر مرتبه اش، غفلت از اوامر الهيه است و مراتب ديگر دارد كه به آنها إن شاء الله نمي رسيد و سبب تمام غفلات، غفلت از مرگ است و تخيل ماندن در دنيا؛ پس اگر مي خواهيد از جميع ترس و هراس و وسواس ايمن باشيد دائماً در فكر مرگ و استعداد لقاء الله تعالي باشيد و اين است جوهر گرانبها و مفتاح سعادت دنيا و آخرت؛ پس فكر و ملاحظه نمائيد چه چيز شما را از او مانع و مشغول مي كند، اگر عاقلي!
و به جهت تسهيل اين معني چند چيز ديگر به سر كار بنويسد بلكه از آنها استعانتي بجوئي:
اول بعد از تصحيح تقليد يا اجتهاد مواظبت تامه به فرائض خمسه و سائر فرائض در احسن اوقات؛
و سعي كردن كه روز به روز خشوع و خضوع بيشتر گردد؛
و تسبيح صديقه طاهره صلوات الله عليها بعد از هر نماز؛
و خواندن آيه الكرسي كذلك ؛
و سجده شكر و خواندن سوره يس بعد از نماز صبح؛
و واقعه در شبها؛
و مواظبت بر نوافل ليليه؛
و قرائت مسبّحات در هر شب قبل از خواب و خواندن معوذات در شفع و وتر و استغفار هفتاد مرتبه در آن و ايضاً بعد از صلاة عصر؛
و اين ذكر را بعد از صلوات صبح و مغرب يا در صباح و عشاء ده دفعه بخوانيد:
هيچ معبودي جز خداوند يكتاي بي شريك وجود ندارد و ستايش و حكومت مخصوص اوست و او بر هر كاري تواناست. از وسوسه هاي شياطين به خدا پناه مي برم و به تو پناه مي برم اي پروردگارم از اين كه نزد من حاضر شوند. همانا خداوند شنوا و داناست.
مدتي به اين مداومت نمائيد بلكه حالي رخ دهد كه طالب استقامت شويد إن شاء الله تعالي.
 |  |  |  |  |
